تاثیر و جایگاه خلاقیت در معماری معاصر ایران

خلاقیت دارای پیش نیازهای تخیل و تصور می باشد، تا فرد خلاق و دارای ویژگی های خلاقانه بتواند با الهام گرفتن از آنها به شکل دادن ایده بپردازد و نسبت به خلق یک اثر بدون نظیر قبلی اقدام کند. در تولید خلاقیت ویژگی افراد بسیار تاثیرگذار است. حتی افراد دارای خلاقیت محدود با در نظر گرفتن برخی پارامتر ها می توانند به اندازه ی دیگر معماران دارای خلاقیت بالا به ایده های خودشکل داده و خالق یک اثر ماندگار باشند. خلاقیت می تواند به معنای طرح یک مشکل و پیدا کردن راه حل برای رفع آن باشد که پاسخ معمار به این مشکل خلاقیت وی را تعریف می کند.باید در نظر داشت که معمولا تمام بناهای ماندگار در ذهن عموم ، آثاری هستند که مفاهیم و ریشه های عمیق نظری در ادبیات ،عرفان و فلسفه و نیاز های هر اجتماع دارند.استفاده از مفاهیم ایرانی و یا روایت ها به عنوان پایه و اساس شکل گیری طرح می تواند روش خلاقانه و در عین حال متفاوتی از طراحی باشد که حتی یادآوری بر سنت ها و فرهنگمان نیز باشد.سوالی که در این مقاله مطرح است این است که با توجه به تعاریف خلاقیت آیا معماری ایرانی توانسته با حفظ اصالت خود به صورت به آورانه از خلاقیت بهره گیرد. هدف از نگارش این مقاله بررسی ریشه های خلاقیت و شناسایی افراد خلاق – بررسی رابطه تخیل و تصور با معماری و بست موضوع به فرایند طراحی و اهمیت آن در زمینه شکل گیری معماری ایران و ذکر نمونه هایی از معماری ایرانی است.

Keywords:

خلاقیت , تفکر خلاق , معماری معاصر ایران , طراحی خلاقانه