بررسی فراوانی و علل خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۸

مقدمه: خوددرمانی یک مسئله مهم بهداشتی است که شیوع آن در حال افزایش است و سلامت افراد مختلف جامعه به ویژه جوانان را تهدید می­کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی و علل خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۸ انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی بر روی ۲۹۶ نفر از دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، انجام شد. نمونه­ها به صورت سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه­ای مشتمل بر ۲۸ سؤال جمع­آوری گردیدند. داده­ها با استفاده از آزمون­های مجذور کای، تی مستقل و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: ﺷﯿﻮع ﺧﻮددرﻣﺎﻧﯽ در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن پیراپزشکی رﻓﺴﻨﺠﺎن ۴/۷۶% بود و میزان خوددرمانی در طی دوران تحصیل در دانشگاه افزایش می­یافت (۰۰۲/۰=p). شایعترین بیماری که منجر به استفاده از دارو بدون تجویز پزشک می­شد بیماری گوارشی ۷/۲۸%، ﺷﺎﯾﻊﺗﺮﯾﻦ داروی اﺳﺘﻔﺎده شده ﻣﺴﮑﻦ (۶/۶۱%) و ﻋﻤﺪهﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ داروی ﻣﺼﺮﻓﯽ، ﻗﺮص (۹/۶۷%) ﺑﻮد. ﺷﺎﯾﻊﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﺧﻮددرﻣﺎﻧﯽ، ﺗﺠﺮﺑه قبلی ﻣﺼﺮف دارو ﺑﯿﺎن گردید. نتیجه­گیری: یافته­ها نشان داد شیوع خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در حد بالایی بود. پیشنهاد می­شود برنامه­های آموزشی مداوم جهت کاهش این رفتار نادرست و عوارض ناشی از آن تدوین گردد.

Keywords:

کلمات کلیدی: خوددرمانی , پیراپزشکی , دانشجو , مصرف خودسرانه دارو , دارو