بررسی زهد در دیوان حافظ

زاهد در اشعار فارسی شخصیتی منفور است که مورد نکوهش واقع شده و به شکل های شیخ، محتسب، شحنه، مفتی، قاضی و ملکالحاج جلوه گر شده است. که حافظ همه ی این شخصیت ها را با صفت ریاکاری می شناسد و همواره با آنها سر جنگ و ستیز دارد وبه آنها می تازد. حافظ هیچ گناهی را بزرگتر از ریاکاری نمی داند. این ها بیانگر اندیشه متفکرانه و سازنده ی حافظ می باشد که ما را باشخصیت حافظ به عنوان یک مصلح اجتماعی آشنا می سازد که در این مقاله مفاهیم مربوط به زهد بررسی شده است.

Keywords:

حافظ , ریا , زهد , زاهد