رهبران سیاسی به عنوان نماینده ی کشور ها ، گروه ها و جریان های سیاسی نقش کلیدی در حل و فصل منازعات ایفا می کنند ، رهبران سیاسی با به کارگیری قدرت و اعمال نفوذ سعی در حل و فصل منازعات و کسب موفقیت در عرصه ی سیاست دارند ، این در حالی است که این منابع به تنهایی برای موفقیت در عرصه ی سیاست کافی نیستند چرا که همه ی طرف های درگیر در منازعات سیاسی دارای منافعی هستند که سعی در حفظ آن دارند . از این رو مهارت های فردی رهبران همچون هوش سیاسی ، نقش تعیین کننده ای در حل و فصل منازعات ایفا می کنند . منظور از هوش سیاسی توانایی شناسایی و مدیریت موثر پایگاه های قدرت و جهت دهی آن ها برای کسب منافع سیاسی است ، در واقع رهبرانی که از هوش سیاسی بالاتری برخوردارند ، سیاست را فرصتی برای کسب منافع می دانند و از امکان بالقوه ی تصمیم گیری بالاتری نسبت به سایرین برای کسب هم زمان چندین هدف برخوردارند ، این افراد در عمل ، کم تر دچار تعارض منافع شخصی و جمعی و در پی آن اثرهاله ای می شوند و در ایجاد شبکه و اتئلاف های سیاسی رفتار اثر بخش تری از خود ارائه می دهند. این پژوهش مطالعه ای مروری است که با تکیه بر رویکرد علوم شناختی و هم چنین بهره مندی از روش تحلیل محتوا ، مولفه ها وکارکردهای هوش سیاسی را در تحلیل منازعات سیاسی بررسی کرده است ، نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که هوش سیاسی با تاکید بر مولفه هایی همچون بازی های اجتماعی ، شخصیت سیاسی ،تسخیر احساسات و پویایی های قدرت ، قابلیت ارزیابی منازعات سیاسی را به خوبی دارا می باشد و به عنوان یک چارچوب مفهومی امکان ارزیابی سیاسی را افزایش می دهد .