محمد بهره ور - دانشکده علوم زمین، دانشگاه تهران، تهران
حسین رحیم پور بناب - دانشکده علوم زمین، دانشگاه تهران، تهران
نجمه جعفرزاده - دانشکده علوم زمین، دانشگاه تهران، تهران

سازند داریان (شعیبا) به دیرینگی آپتین-آلبین یکی از مخارن مهم نفتی در زاگرس و خلیج فارس به شمار می‌رود. این سازند در میدان مورد مطالعه قابل تقسیم به چهار بخش کربناته زیرین با لیتولوژی آهک کرم تا تیره رنگ با وجود حفرات انحلالی، بخش زبانه کژدمی با لیتولوژی مارنی به رنگ خاکستری تیره و فاقد ساخت رسوبی، بخش کربناته بالایی آهک تمیز به رنگ خاکستری تیره تا روشن و بخش آواری‌های راس با لیتولوژی ماسه‌ای سیلتستونی و شیل می‌باشد. بررسی ریزرخساره‌های سازند داریان در این میدان منجر به شناسایی ۳ رخساره آواری و ۸ رخساره کربناته شد که در ۵ کمربند رخساره‌ای شامل دلتا، رمپ داخلی، رمپ میانی، رمپ خارجی و حوضه ژرف رسوب کرده‌اند. آنالیز و تفسیر رخساره‌ای با توجه به فونای موجود در میدان مورد نظر انجام شد که عمدتا نشانگر محیط کم‌عمق دریایی می‌باشد. عدم نقطه عطف و تغیبرات یکنواخت در رخساره‌ها و عدم وجود موجودات ریف‌ساز مانند مرجانها و رودیست‌ها و جایگزین شدن جلبک‌های لیتوکودیوم-باسینلا که این موجودات توانایی کمتری در ساختن ریف‌های بزرگ دارند، بنابراین این محیط رسوبی به صورت یک رمپ کربناته پیش‌بینی شد که دارای ریف‌های کومه‌ای و پشته‌ای می‌باشد. تعداد سه سکانس رسوبی رده‌ی سوم کربناته در میدان مورد مطالعه شناسایی شد این سکانس‌ها به ترتیب در آپتین پیشین، میانی و پسین بر اساس سن نسبی قرار گرفتند. در سکانس‌ اول و سوم مرزهای سکانسی توسط ناپیوستگی‌ها و عوارض مربوط به آنها شناخته می‌شود و در سکانس دوم پسروی آب و تبدیل شدن رخساره‌های حوضه‌ی اینتراشلفی )حوضه‌ی کژدمی( به رخساره‌های کم عمق...

سازند داریان, آپتین-آلبین, ریزرخساره, چینه نگاری سکانسی, خلیج فارس