تأثیر درمان شناختی- رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و اجتناب شناختی- رفتاری مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

هدف کلی از انجام این پژوهش تعیین تأثیر درمان شناختی-رفتاري بر بهزیستی روانشناختی و اجتناب شناختی-رفتاري مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري تمامی مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم بود که به مراکز نگهداري و بررسی کودکان اوتیستیک شهر مشهد در سال 1397 مراجعه کرده اند. روش نمونه گیري در دسترس بود که 30 نفر از مادران انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. در این راستا مقیاس هاي بهزیستی روان شناختی ریف 1989 و مقیاساجتنابشناختی- رفتاري اوتنبریت و دابسون 2004 تکمیل شدند. پس از تکمیل پرسشنامه ها در پیش آزمون به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای دهی شدند.براي گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه اي درمان شناختی_رفتاري ارائه شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی- رفتاري بر بهزیستی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاثیر معناداري دارد. همچنین نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاري بر اجتناب شناختی-رفتاري مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاثیر معناداري دارد. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی-رفتاري بر اجتناب شناختی-رفتاري و بهزیستی روان شناختی مادران تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی-رفتاری , بهزیستی روانشناختی , اجتناب شناختی-رفتاری , اختلال طیف اوتیسم