اثر روش های آماده سازی محلول الکتروریسی بر کیفیت نانو الیاف فیبروین ابریشم

ساخت داربست های نانو الیاف به روش های مختلفی صورت می پذیرد که در این بین روش الکتروریسی به سببپتانسیل بالا در تولید ساختارهای رشته ای مشابه ماتریس خارج سلولی در گستره نانو متر و میکرو متر از اهمیت ویژه ایبرخوردار است. دستیابی به الیافی با کیفیت مطلوب در این روش متأثر از پارامترهای متعددی است که انتخاب حلالمناسب از جمله مهم ترین این پارامترها به حساب می آید. در پژوهش حاضر تأثیر بکارگیری فرمیک اسید، به عنوان حلالزیست ماده فیبروین ابریشم، بر روی کیفیت الیاف حاصل در مقابل روشی جایگزین که بدون استفاده از هرگونه حلالشیمیایی صورت می پذیرد مورد ارزیابی قرار گرفته است. شرایط بهینه الکتروریسی بدست آمده برای نمونه ساخته شده بافرمیک اسید عبارت است از ولتاژ 26.5 کیلو ولت، فاصله نوک سوزن تا جمع کننده 12 سانتی متر و دبی 0.7 میلی لیتر برساعت که نمایانگر اختلاف چشمگیری با شرایط عملیاتی نمونه دیگر، که شامل ولتاژ 8 کیلو ولت، فاصله 10 سانتی متر ودبی 0.3 میلی لیتر بر ساعت می شود، می باشد. هم چنین استفاده از این حلال بر قطر میانگین الیاف حاصل تأثیر گذاربوده و نانو الیاف بدست آمده با استفاده از فرمیک اسید با دارا بودن قطر میانگین 36.06±125.74 نانو متر در مقابل 68.86±446.16 نانومتر متناظر با الیاف بدست آمده از محلول تغلیظ شده فیبروین از ضخامت کم تری برخوردار می باشند. نانو الیاف بدست آمده از دو نمونه، به لحاظ پیوستگی و یکنواختی نیز یکسان نمی باشند و بکارگیری محلول حاصل از تغلیظ فیبرون ابریشم به تولید الیافی با کیفیت مطلوب تر انجامیده است.

Keywords:

الکتروریسی , داربست نانو الیاف , فیبروین ابریشم , فرمیک اسید , SEM