وحید ولدبیگیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی نفت، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
مستانه حاجی پور - استادیار گروه مهندسی نفت، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمد بهنود - استادیار گروه مهندسی نفت، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

یکی از مهمترین مشکلات در عملیات تزریق آب به مخازن نفتی به منظور افزایش تولید نفت، تشکیل رسوبات معدنیدر سازند و تسهیلات سرچاهی است که باعث آسیب سازند، افت تولید، کاهش فشار، مستهلک شدن تجهیزات ته چاهی ودر موارد حادتر بسته شدن چاه میشود. کربناتها، سولفاتها و سولفیدها از جمله رسوبات شایع در میادین نفتی هستند.معمولا" این رسوبات در اثر تغییرات دما، فشار و اختلاط آبهای ناسازگار در مخزن به وجود می آیند. مؤثرترین روش جهتکاهش رسوبات معدنی در عملیات تزریق آب، به کارگیری بازدارندههای رسوب است که به مطالعه جامع آزمایشگاهی تحتشرایط مختلف نیاز دارد. در این مقاله کاربرد بازدارنده سبز جهت کاهش رسوب سولفات باریم در یکی از میادین نفتیایران مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور با توجه به ترکیب یونی آب سازند و آب دریا نمونه آبها به صورت مصنوعیساخته شد و تاثیر نسبت آب سازند به آب تزریقی و pH بر مقدار رسوب و عملکرد بازدارنده مورد آنالیز و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تشکیل رسوب سولفات باریم مستقل از pH بوده و بیشترین مقدار رسوب برابر با 76/1mg/l درمحلول حاوی 90% آب سازند مشاهده شد. بررسی عملکرد بازدارنده سبز نشان داد که در حضور بازدارنده کدورت محلولها به نصف کاهش یافته و غلظت بهینه بازدارنده برابر با 3000ppm بدست آمد. همچنین با بررسی اثر pH محلول بر عملکرد بازدارنده مشاهده شد که بهترین راندمان بازدارنده در pH برابر با 7 بدست می آید.

آسیب سازند، ناسازگاری آبها، رسوبات معدنی، بازدارنده رسوب، تزریق آب