مهیا محمد - فوق لیسانس جهانگردی دانشگاه تهران

پژوهش حاضر از لحاظ هدف كابردي و از لحاظ روش توصيفي و از نوع پيمايشي مي باشد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و توسعه پايدار گردشگري مي باشد. جامعه آماري پژوهش شهروندان شهر تهران مي باشند كه 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه ها به صورت تصادفي بين آنها توزيع شد. روايي سوالات پرسشنامه مورد تأييد اساتيد و متخصصان قرار گرفت، همچنين پايايي سؤالات پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ 0.81 محاسبه شد. براي تحليل يافته ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتايج آزمون كلموگروف اسميرنوف غيرنرمال بودن داده ها را نشان داد، لذا جهت بررسي فرضيه هاي پژوهش از آزمون ناپارامتريك اسپيرمن استفاده شده است. نتايج حاصل از تحليل يافته حاكي از آن بود كه كه رابطه همبستگي بين دو متغير سرمايه اجتماعي و توسعه پايدار گردشگري با ضريب 0/821 تاييد شده و با si g=0.001 و در سطح اطمينان 95 درصد مورد قبول است. به دليل اين كه سطح معناداري در ضريب همبستگي كمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقيم و معناداري بين دو متغير سرمايه اجتماعي و توسعه پايدار گردشگري وجود دارد و در نتیجه فرض H رد شده و فرض H مورد تأیید است. به طور كلي نتايج آزمون اسپيرمن كليه فرضيه هاي پژوهش را تاييد كرد.

سرمایه اجتماعی، مشارکت، آگاهی، اعتماد، انسجام، توسعه پایدار گردشگری