هادی قربانی - استادیار گروه آب و خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود
محمدرضا پوررحیمی - کارشناس ارشد سابق منابع آب وزارت نیرو

توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور در سال های اخیر، افزایش تقاضای آب را برای مصارف مختلف فراهم نموده وبهره برداری بی رویه موجب کاهش ذخیره آبخوان ها گردیده است . در بهره برداری ازمنابع آب ضروری است تا ابعاد مختلف زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی آن در جهت مصارف مختلف، همراه با توسعه پایدار مورد توجه قر ار گیرد . تغذیه آبخوان ها از طریق طرح های تغذیه مصنوعی، کمیت آب زیرزمینی را افزایش داده و به دنبال آن بر کیفیت آب و نیز محیط زیست منطقه اثر مثبت دارد .در هر حال به منظور کنترل موفقیت اجرای طرح، انجام مطالعات زیست محیطی در زمان اجرا و نیز پایش اثرات زیست محیط ی ناشی از اجرای طرح در مراحل بهره برداری، ضروری بنظر می رسد. بررسی سوابق و نتایج حاصل از اجرای 277 طرح تغذیه مصنوعی در کشور نشان داد که هر چند اجرای طرحهای تغذیه مصنوعی در جهت بهبود کیفی و کمی آبخوان تا حدود زیادی موثر بوده است، لیکن مطالعات زیست محیطی مر بوط دارای نقایص قابل توجهی است . در مطالعه حاضر ضمن بررسی سوابق و ویژگی های طرحهای تغذیه مصنوعی در کشور، به تجزیه و تحلیل نتایج کمی و کیفی حاصل از اجرای این طرحها پرداخته شده و ضمن تاکید بر ضرورت مطالعات و پایش اثرات زیست محیطی آنها، دلایل و شواهد کاهش موفق یت برخی طرحهای تغذیه مصنوعی مورد بحث قرار گرفته است.

اثرات زیست محیطی، تغذیه مصنوعی، آب زیرزمینی، آبخوان