نقش مرجعیت علمی و آینده نگری در توسعه دانشگاه های نسل چهارم به منظور ارایه مدل (مطالعه موردی: دانشگاه های علوم پزشکی مازندران)

زمینه و هدف: هدف کلی پژوهش حاضر، نقش مرجعیت علمی و آینده نگری در توسعه دانشگاه های نسل چهارم به منظور ارایه مدل در دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روش بررسی: این پژوهش از نظر هدف، کاریردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری آن را کلیه مدیران و اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تعداد 465 نفر تشکیل دادند که بر اساس فرمول کوکران، تعداد 210 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه مرجعیت علمی با 60 سوال، پرسش نامه آینده نگری با 56 سوال و پرسش نامه توسعه دانشگاه نسل چهارم با 40 سوال استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان رسید و پایایی آن ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه مرجعیت علمی 88/0، آینده نگری 95/0 و توسعه دانشگاه نسل چهارم 91/0 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آینده نگری با ضریب استاندارد (686/0) بیشترین تاثیر را در توسعه دانشگاه نسل چهارم دارد. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که نقش مرجعیت علمی و آینده نگری در توسعه دانشگاه های نسل چهارم در دانشگاه علوم پزشکی مازندران مثبت و معنادار می باشد و همچنین مدل ارائه شده دارای برازش مناسب می باشد.

Keywords:

مرجعیت علمی , آینده نگری , توسعه دانشگاه نسل چهارم , دانشگاه علوم پزشکی