حمزه علی کاویانی - دانشجوی دکتری مدیریت استراتژیک دانشگاه عالی دفاع ملی
حسین خانزادی - استادیار مدیریت استراتژیک دانشگاه عالی دفاع ملی

امنیت دریایی مفهومی است که در ابتدا تمرکز ملی قوی در قانون دریا بوده که عمدتا بر حفاظت و یکپارچگی دولت، ملت و دفع کشور های متخاصم متمرکز شده بود، به طوری که تمامیت ارضی حفظ شده و تهدیدات دریایی قادر به خنثی شدن در دریا بوده باشند و شکل متمایز قانون مربوط به جنگ های دریایی در این زمینه توسعه یافته است. با گذشت زمان، با این حال امنیت دریایی ابعاد مختلف و گسترده تری را توسعه داده است. در این مقاله با توجه به حساسیت پدافند غیر عامل در حوزه دریا که وجود دارد، نقش نیروی دریایی در راستای شکل گیری و تقویت به منظور جهش امنیت پایدار دریایی مورد بررسی قرارگرفته و نتایج حاصله نشان میدهد که فرصت‌های به وجود آمده با بهره جستن از قوتها درصدد بهره برداری از فرصت ها ازجمله گسترش توانمندی در پیاده‌سازی اصول و ملاحظات پدافند غیرعامل در مأموریت‌های محوله در مناطق مختلف دریایی و آب‌های آزاد، بهره‌گیری از موقعیت ویژه دریایی، پتانسیل‌های ژئومورفولوژیکی سواحل، ظرفیت‌های تنگه هرمز، بنادر و جزایر ایران به‌منظور گسترش زیرساخت‌های پدافند غیرعامل در مأموریت‌های محوله به نیروهای دریایی جمهوری اسلامی ایران است.قدرت دریایی توانایی‌های یک ملت را در حمایت از اهداف سیاسی، اقتصادی و نظامی از طریق کنترل دریاها بیان می‌نماید. پدافند غیرعامل جزء اصول اجتناب‌ناپذیر جنگ‌های امروزی و آینده است و باید در کلیه مراکز حیاتی، حساس و مهم نظامی و غیرنظامی در خشکی و دریا به آن توجه ویژه گردد.

پدافند غیر عامل, قدرت ملی, قدرت دریایی, امنیت پایدار, بازدارندگی