سارا منصوری مقدم - دانشجوی دکتری گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، کارشناس خبره منابع طبیعی و آبخیزداری
الهه زلقی - دانشجوی دکتری گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، مدرس مرکز آموزش علمی کاربردی شهرداری اهواز
فرزاد مهرجو - دانشجوی دکتری گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند، بیرجند

خشکسالی یک خطر بی سروصدا در طبیعت است و منشاء اصلی آن کمبود بارش طی یک دوره طولانی از زماناست که معمولا یک فصل یا بیشتر می باشد. تعداد کل آسیب دیدگان از خشکسالی سالهای 1966 تا 1988 بالغ بر 5 / 1میلیارد نفر بوده که 52 % از آسیب دیدگان از بلایای طبیعی را تشکیل می دهد. امروزه یک سوم از جمعیت جهان از نظر آبیدر مضیقه هستند و تا سال 2025 از هر سه نفر، 2 نفر با کمبود آب مواجه خواهند بود. خوزستان با میزان بارندگی 255میلیمتر در سال و میزان تبخیر 2044 میلیمتر در سال جزء مناطق گرم ایران محسوب می شود. با توجه به مطالعات صورتگرفته متوجه شدیم که خوزستان در سال 1389 شدیدترین خشکسالی را در یکصد سال گذشته تجربه خواهد کرد که از نوعخشکسالی اقلیمی می باشد و آثار آن در سالهای اخیر بر منابع آب، مراتع و کشاورزی چشم گیر بوده است. لذا بایدتهدیدهایی مانند پدیده خشکسالی را با ارائه راهکارهای علمی به فرصت تبدیل کنیم که یکی از اقدامات مهم در این زمینهتشکیل ستاد خشکسالی می باشد.کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به یک میزان از خشکسالی آسیب نمی بینند و ایننه به خاطر تفاوت در اقلیم است بلکه به علت تفاوت در مدیریت آنها می باشد. مدیریتی که هم اکنون برای جلوگیری ومقابله با خشکسالی در جریان می باشد ساخت سدهای بیشتر، افزایش پروژه های شیرین کردن آب و انجام حفاری هااست. در نتیجه اعمال این نوع مدیریت نه تنها مشکل حل نخواهد شد بلکه بهره برداری بیش از حد و ناپایدار از منابعآبی و نهایتا تشدید مشکل را نیز به دنبال خواهیم داشت. دولت ها برای متوقف کردن خشکسالی می بایست سه دستهاز راهکار ها را در دستور کار خود قرار دهند. الف: مدیریت تقاضا، ب: مدیریت عرضه، ج: مدیریت یکپارچه و پایدار منابعآبی. واضح است که افزایش استحصال آب راهکار مناسبی نخواهد بود.

استان خوزستان، خشکسالی، بحران آب، خشکسالی اقلیمی، گردوغبار