مدلسازی آتش سوزی جنگل ها به کمک علم شبکه

مدلسازی آتش سوزی جنگل ها از موضوعات بسیار پیچیده ای است که به عوامل بسیاری نظیر نوع پوشش گیاهی، فاصله گیاهان، رطوبت گیاهان و وزش باد وابسته است. این وابستگی سبب پیچیده شدن الگوهای مدلسازی آتش سوزی در جنگل ها مراتع می شود. فاصله ی مکانی مناطق با گیاهان و درختانی که رطوبت از دست داده اند، تأثیر قابل توجهی در گسترش آتش سوزی های بزرگ جنگلی دارد. هنگام گسترش آتش این مناطق مانند سوخت عمل می کنند. الگوی بارش به صورت پویا می تواند بر اتصال این مناطق از طریق کنترل توزیع سوخت خشک تأثیر بگذارد. پایش مکانی ـ زمانی تغییرات بارش، می تواند الگوی مناسبی از اتصال سوخت خشک ارائه دهد، که پتانسیل بزرگی برای کنترل خطر آتش سوزی است. در این مقاله یک رویکرد مبتنی بر علم شبکه برای مدل سازی گسترش آتش سوزی با استفاده از نظریه تراوش ارائه می دهیم. از آنجا که متاسفانه اطلاعات کافی با مقیاس مناسب در خصوص جنگل های کشور عزیزمان در دسترس نبود، در این مقاله تکامل زمانی اتصال سوخت خشکدر شمال شرقی استرالیا (کوئینزلند) در آتش سوزی بزرگ جنگلی سال ۲۰۲۰ را تجزیه و تحلیل کرده ایم. این مطالعه نشان می دهد تغییرات سریع در اتصال سوخت های خشک پیش شرط آتش سوزی های وسیع جنگلی است. در این مقاله نشان دادیم که چگونه علم شبکه می تواند درمدل سازی چنین پدیده های پیچیده ای مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

اتش سوزی جنگل ها , شبکه سوختی , نظریه تراوش , سیستم تابش سنج طیفی تصویربرداری ی وضوح متوسط ناسا , علم شبکه