جواز توسل به اولیای الهی از طریق آیه 5 احقاف

در قران مشتقات واژه دعو(تدع ،یدعوا،تدعون،یدعون) در کنار عبارت "من دون االله" 16 بار ذکر شده است . در همه این موارد از خواندن هر چیزی که در طول خدا نباشد و غیر خدایی است نهی شده است . اما خواندن غیر خدا به طور مطلق ممنوع نشده است .در حالی که محمد بن عبد الوهاب ،درخواست از غیر خدا را موجب خروج از ایمان و ورود به وادی شرک می داند . در این پژوهش از همنشینی واژه یدعوا با "من دون االله" در آیه 5 احقاف این نتیجه حاصل شد که خواندن افرادی از من دون االله باعث ضلالت و شرک است که ادعای الوهیت برای آنها شده است واگر از این افراد درخواستی شود نه اجابت می کنند و نه توانایی آن را دارند زیرامسخ6ر و مشغول به احوال خویش هستند امّا استمداد از اولیای الهی که درآیه وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُول به آن توصیه شده است با آیه 5 احقاف نفی نمی شود زیرا این یاری طلبی با این اعتقاد همراه است که خدا تنها واسطه خیر است و استقلال برای اولیای الهی در هنگام استغاثه در نظر گرفته نمی شود.

Keywords:

توسل , من دون الله , یدعوا , شرک , اولیای الهی