صونیا زارع - استادیار دانشگاه فرهنگیان استان گیلان
صغری زارع - کارشناس ارشد فرهنگی دانشگاه گیلان

لازمه زندگی توحیدی علاوه بر اعتقاد و باور به خداوند، پذیرش و عمل به دستورهایی است که بر پیامبر اسلام (ص) وحی شده است. رسول گرامی اسلام (ص) به عنوان اولین مخاطب دستورهای الهی میفرماید ادّبنی:» ربّی فاحسن تادیبی« و خداوند هم در آیه 21 سوره احزاب در مورد تبعیت از مقام کامل پیامبر اسلام (ص) میفرماید : »لقد کان لکم فی رسول االله اسوه حسنه.«سفارش به اطاعت از خدا، رسول و اولی الامر در آیه 59 سوره نساء » اطیعوا االله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم« همه براساس رفتار و منش مودبانه ای است که خداوند متعال تعلیم و تربیت آن را عهده دار است. اثر ویژه این اطاعت با معرفت که نشان از محبت و عشق بنده به ربّ خویش دارد، سبب تعالی و کمال حقیقت انسان شده و کیفیت زندگی او را با لذت معنوی همراه میسازد که جان انسان را به آرامش رسانده و دغدغه های اضطراب زندگی مادی را کاهش داده و یا برمیدارد. شخص در هر قدم با موهبتهای فراوانی مواجه شده و در حل مسائل زندگی خود، حضور خداوند را به طور محسوس درمی یابد. علاوه بر مقام رفیع که خداوند به مجاهدین و مخلصین درگاهش در آخرت وعده میدهد. شجاعت و شهامت در حل امور زندگی و کاهش دلبستگی به مظاهر دنیا همراه با بهره گیری از نعمتهای آن در سعادت و کمال از اثرهای رعایت ادب دینی و بهرهمندی از دنیا برای دستیابی به حیات جاویدان است. در این مقاله به روش توصیفی اهمیت و ضرورت ادب دینی از منابع دست اول استخراج شده و سپس با تحلیل آن، بااستفاده از آیه های قرآن کریم و روایت های رسیده از معصومین (ع) تاثیرهای آن بر کیفیت زندگی مورد بررسی قرار گرفته است.

ادب دینی، سیر و سلوک، عارفان مسلمان