عقل عملی و جایگاه آن در اسلام با نگاه به آیه یک صد و سی ام سوره مبارکه بقره

دين الهي حضرت ابراهيم عليه السلام داراي صفات و خصوصيات فراوان و بسيار عالي ميباشد. آيه يکصد و سي ام سوره مبارکه بقره، افرادي را که از آن دين اعراض ميکنند، سفيه معرفي ميکند. سفيه يعني جاهل، بي خرد، احمق. جاهل در مقابل عاقل، )عقل عملي( به کسي کفته ميشود که علي رغم بهره داشتن از عقل نظري، از عقل عملي طرفي نبسته و به جاي اقبال به دين مقدس و بدون تحريف الهي، از آن اعراض مي کند، که در اين صورت به عالم جاهل معرفي ميگردد. دين مبين اسلام که ريشه آن به دين حضرت ابراهيم عليه السلام پيوند دارد، و هر دو به يک اصل برميگردد، با اهتمام به عقل نظري، تأکيد زيادي به عقل عملي و عقلانيت آن از بعد عملي دارد. به نظر ميرسد بيشترين خطاي بشر، از سوي عدم بهره وري صحيح از عقل عملي است. اين مقاله با استفاده از روش کتابخانهاي- توصيفي، در صدد است تا با برشماري مهمترين صفات دين حضرت ابراهيم عليه السلام و استفاده از ديدگاه انديشمندان مسلمان در تفسير آيه فوق، به جايگاه ممتاز عقل عملي در اسلام پرداخته و تقابل آن را با جهل بيان کند. از اين رو ميتوان گفت عالم يا عاقل است و يا جاهل.

Keywords:

اسلام , عالم عاقل , عالم جاهل , سفیه , آیه یکصد و سی ام سوره مبارکه بقره.