محمدجواد ربانی - حوزه علمیه خراسان

سیستم آموزش کنونی ما دینی نیست لذا آثار نامطلوب فردی و اجتماعی غیر قابل جبران زیادی دارد. کافیست با الگو و قوانین دین، بازطراحی کنیم؛ شاهد افزایش شگرف كيفيت زندگی فردی و اجتماعی، توانمندی، کاهش هزینه ها و کاهش جرم و از بین رفتن ریشه ای بسیاری از معضلات خواهیم بود که در این مقال به ترسیم نظامی دینی و آثار منطقی مترتب بر آن میپردازیم. دین دارای ارزشهای والای انسانی برای زیست متعالی همچون تلاش و ایثار و تواضع و اشتراک گذاری رایگان معلومات (الله) است اما عرضه این ارزشها در ساختار کنونی آموزش ابتدایی تا عالی فعلی بی اثر بلکه ناپسند می نماید؛ چراکه در واقع ارزش در سیستم ارزشگذاری صرفا نمره است و این مخالف مفاهیم دینی است (و من لم يحكم بما أنزل الله فأولیک هم الكافرون) و مناسب تربیت لیبرال است. زمانیکه سیستم خارج از استعداد تکلیف میکند (لا يكلف الله نفسا إلا وسعها) ناچارا منجر به رشد افراد متقلب و دروغگو خواهد شد. چرا که وقتی تکلیف به مالایطاق میکند یا باید فرد متوقف شود یا برای حرکت به ناچار از تقلب و دروغ استفاده کند در مدل تو صیفی نیز با حذف رقابت در حالیکه رقابت سالم و مسابقه در خیرات (فاستبقوالخيرات ) به عنوان ارزش دینی تعلیم میشود باعث بی انگیزگی در نتیجه بی سوادی و انحراف میشویم. در ساختار دینی اضافه شدن مولفه سرعت متناسب با هر فرد و رقابت سالم و الزام حذف موانع و الزام حذف زوائد و غیر کاربردی و حذف اجبار و امکان جبران را میتوان اشاره کرد که دوره تحصیل را کاهش و راندمان را افزایش میدهد. این ساختار دینی بسیار بیشتر از روش توانش محور CBE نتیجه خواهد داد.

آموزش و پرورش، سعا، ارزشیابی، الگوی دینی برنامه ریزی درسی، کیفیت تحصیل دینی