پیشبینی دلبستگی به خدا و حرمت خود کودکان دبستانی از روی خداپنداشت و خودپنداشت والدین

هدف از پژوهش حاضر پیشبینی دلبستگی به خدا و حرمت خود کودکان دبستانی از روی خداپنداشت و خودپنداشت والدین در زوجهای جوان است. افراد موردمطالعه این پژوهش شامل100 نفر از والدین دانش آموزان پایه چهارم، پنجم و ششم دبستان شهر شاهرود در سال تحصیلی 1397 -1396 بودند که برای انتخاب نمونه از روش خوشهای تصادفی استفاده شد. ابزار پژوهش شامل؛ پرسشنامه دلبستگی به خدا (M-SAS) فرم خلاصه شده غباری بناب (1390)، حرمت خود روزنبرگ (1965)و آزمون محقق ساخته خودپنداره - خداپنداره جان بزرگی (1395) بودند. داده های بدست آمده با آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین خداپنداشت والدین (مادر/ پدر) و دلبستگی به خدا درکودکان رابطه مثبتی مشاهده میشود (p>0/01)، یعنی هر چه نمرات خداپنداشت و خودپنداشت والدین (مادر/ پدر) بالاتر باشد، نمرات دلبستگی به خدا در کودکان نیز بیشتر میشود؛ و خداپنداشت و خودپنداشت والدین، دلبستگی به خدا در کودکان را پیشبینی میکند. همچنین بین خداپنداشت و خودپنداشت والدین و حرمت خود کودکان رابطه مستقیم (p>0/01)؛ مشاهده میشود، به عبارت دیگر هر چه نمره والدین در خداپنداشت و خودپنداشت بالاتر باشد، نمرات حرمت خود کودکان نیز بیشتر میشود، بنابراین خداپنداشت و خودپنداشت والدین نیز، حرمت خود در کودکان را پیشبینی میکند.

Keywords:

دلبستگی به خدا , حرمت خود , خداپنداشت و خودپنداشت والدین , کودکان دبستانی