ارزیابی سیستم حمل و نقل مترو و دوچرخه سواری و تاثیر هوشمند سازی برآن (نمونه موردی: منطقه 22 شهر تهران)

ايجاد سيستم هاي حمل و نقل عمومي كارآمد كه كاربران را به خود جذب مي كند، كار چالش برانگيز در زمينه هايي است كه كنترل حمل و نقل عمومي بين فعالان مختلف تقسيم مي شود. بنابراين تحقيقات اخير در زمينه حمل و نقل عمومي شاهد افزايش تمركز بر روي مسائل مانند هماهنگي، همكاري و هدايت در تنظيمات حاكميت پيچيده بوده است. با اين حال، بيشتر در مورد آنچه بايد انجام شود بيشتر از نحوه اجراي تغييرات ضروري است. در اين پژوهش با توجه به ضرورت توجه به استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومي در سطح شهر تهران و اهميت رضايت مندي ساكنان اين شهر از خدمات ارائه شده اين ناوگان به بررسي ميزان رضايت مندي ساكنان منطقه 22 از خدمات ناوگان حمل و نقل عمومي (مترو و دوچرخه سواري) پرداخته شد. با توجه به افزايش جمعيت شهري و مالكيت خصوصي خودرو, ترافيك سنگين به ويژه در ساعات پيك براي ساكنان شهر تهران غيرقابل تحمل شده است. بدين منظور براساس اسناد كتابخانه اي اطلاعات وضع موجود ناوگان حمل و نقل عمومي در منطقه 22 استخراج و با تهيه يك پرسشنامه محقق ساخته در قالب سوال مورد سنجش قرار گرفت. منابع مورد استفاده در اين پژوهش، شامل منابع كتابخانه اي، اينترنتي، لوح هاي فشرده ي اطلاعاتي، و تكميل پرسشنامه مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه بصورت كلي پرداخت آنلاين در مترو، داراي بالاترين ميانگين رتبه و نزديكي ايستگاه هاي دوچرخه در مجاورت مراكز اداري و وجود علائم راهنما جهت دسترسي به ايستگاه هاي دوچرخه همگاني پايين ترين ميانگين رتبه را به خود اختصاص داده است. يافته ها نشان مي دهد كه هوشمندسازي و تكنولوژي هاي نوين ارتباط مستقيم، معنادار و بالايي به ميزان 0,649 با ميزان رضايتمندي از مترو و داراي ارتباط مستقيم، معنادار و بالايي به ميزان 0,594 با ميزان استفاده از دوچرخه هاي همگاني دارد.همانطور كه يافته ها تاكيد مي كند ارتقا زيرساخت هاي هوشمند و توجه به آن در سيستم حمل و نقل همگاني، مي تواند زمينه ساز افزايش رضايتمندي شهروندان و گسترش استفاده از حمل و نقل عمومي در شهر تهران گردد.

Keywords:

هوشمند سازی , حمل و نقل عمومی , رضایت مندی