محمد شیروانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک ، ایران

رنگ، زبانی جهانی، تحریک کننده ی احساسات، شکل دهنده ی فرهنگ ها، سازنده ی پیش زمینه ی جهان ما و بر خلاف سایر ملزومات دکوراسیون، دارای بعد انسانی غیر قابل انکاری است. رنگ می تواند حالت ها راتغییر دهد، فضاهای خاصی به وجود آورد، روحیۀ انسان را بهتر کند و در عین حال، جولانگاه امنی برای خلاقیت باشد. دیدن رنگ ها، استفاده از آنها و فضاسازی با پالت شخصی و دلخواه، آرام بخشی به زندگی روزمره تزریق می کند و اگر بنایی غرق رنگ های مناسب باشد آرام بخش است؛ بناها با ترکیب بی نظیر رنگ ها، بافت و ابعاد، زنده و زیبا می شوند. با دانستن اهمیت کاربرد سایه و رنگ مایه های ساده، کاربرد رنگ ها درطراحی دکور به تجربه ی ارزنده ای بدل می شود. واکنش به رنگ ها می تواند از بعد احساسی یا علمی بررسی گردد. در دوران هخامنشی هم، حضور رنگ در بناها بسیار چشمگیر بوده. علاوه بر رنگ آمیزی سطوح بناهادر کف سازی ها مصالح رنگین نیز به کار برده شده. نمونه های اندود ماسه آهک همراه پوکه آجر خرد شده و رنگ اخرا به شکل ملاتی رنگین در کفسازی کاخ داریوش به یادگار مانده. محققین با توجه به بقایای رنگیو عناصر شیمیائی موجود خلل و فرج سنگی تخت جمشید، نقشی رنگین از فروهر بازسازی کردند. کمابیش در دیگر آثار معماری باقی مانده از زمان هخامنشیان نیز تصاویر نقاشی شده حضور دارد. در شهر هخامنشیدهانه غلامان صحنه ای از شکار ترسیم شده و در صحنه ی کنده کاری شدهی دیگر، اثری از شمایل یک حیوان اسب مانند ایستاده بر روی پلکان دیده می شود. رنگ آمیزی تیرها و سقف های چوبی آسمانه در کاخ های هفده گانه ی تخت جمشید با بهره گیری از رنگ های تند صورت گرفته. ضمناً ستون ها با استفاده از رنگ خاکستری طبیعی یا رنگ سیاه صیقلی و براق مورد توجه بوده است.

رنگ، هخامنشی، تخت جمشید، فرهنگ، بنا، تاریخ، ایران، معماری، ساختمان، بازسازی