ژیلا مطاعی - گروه مدیریت ، دانشگاه شهید رضایی کرمانشاه ، کرمانشاه ، ایران
سید حامد فیض جوادیان - گروه آمار ، واحد کرمانشاه ، دانشگاه آزاد اسلامی ، کرمانشاه ، ایران

گردشگری در عصرحاضر، به عنوان صنعت بدون دود، توانمندی ها و طرفداران بسیاری دارد. رشد قابل توجه و چشمگیر گردشگری در نیم قرن اخیر، نشان دهنده اهمیت فراوان اقتصادی و اجتماعی این پدیده است(تفرشی، 1391 ). تبلور یافتن گردشگری به عنوان یک نیاز، تبدیل شدن آن به عنوان بزرگ ترین صنعت خدماتی و تخصصی شدن گردشگری، فرصتی را فراهم نموده تا هرمقصدی جهت بهره گیری از منافع حاصل از گردشگری امیدوار باشد. مسلما این کار بدون شناسایی عوامل اثرگذار، برنامه ریزی و مدیریت استرانژیک امکان پذیر نخواهد بود. این صنعت دارای آثار مثبت قابل توجهی در ابعاد اجتماعی، فرهنگی و بخصوص اقتصادی می باشد اما این موضوع نباید باعث غفلت از آثار منفی آن گردد. گردشگری شهری با توجه به تنوع وجذابیت های خاصی که دارد مورد توجه و استقبال فروانی از سوی گردشگران بنا به دلایل متعدد می باشد. لذا شایسته است مدیران شهری دقت نظر و توجه بیشتری نسبت به توسعه این نوع از گردشگری داشته باشند و با برنامه ریزی و مدیریت صحیح آن، آثار مثبت را تقویت و اثرات منفی را کاهش دهند تا امکان توسعه پایدار فراهم گردد. این پژوهش با استفاده از روش اسنادی، به بررسی نقش صنعت گردشگری در توسعه پایدار شهرها پرداخته است و در نظر دارد آثار مثبت و منفی توسعه گردشگری شهری را تشریح نماید.

گردشگری، توسعه پایدار، شهرها