رضا تقدیری - هیات علمی دانشگاه پیام نور

گردشگري که با حس کنجکاوي و جستجوگر بشر همراه بوده و تا چند دهه قبل جزء کالاها و خدمات «لوکس» بشمار می رفت امروه تبدیل به «صنعت» شده و به یکی از پردرآمدترین مشاغل جهان محسوب می گردد.به جرات می توان آثار و ابنیه اي که از پیشینیان بجاي مانده و امروزه عنوان زیباي «میراث فرهنگی» را به خود اختصاص داده را از مهم ترین و شاید اصلی ترین عامل سفر و ایجاد گردشگري در طول تاریخ عنوان نمود.سرزمین تاریخی و کهن ایران بعنوان یکی از تمدن هاي باستانی جهان در اقصاء نقاط خود داراي آثار معماري و محوطه هاي زیادي است که استفاده بهینه از آنها می تواند جایگزین برخی از راه هاي درآمدي که برخلاف توسعه پایدار عمل می کند،شود.متاسفانه به دلایل مختلف (و از جمله اقتصاد دولتی) برخی از این آثار که می تواند بعنوان برند و پیشانی گردشگري و توسعه شهرها و روستاها عمل کنند کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و غبار فراموشی چهره آنها را فراگرفته است.توجه و احیاء این آثار علاوه بر احترام به هویت تاریخی – فرهنگیکشور می تواند در رونق گردشگري و به تبع آن توسعه پایدار مناطق موثر واقع گرد شود. در همین راستا، مقاله حاضر به بررسی نقش و اهمیت احیاء محوطه باستانی سنگ بست فریمان (که جایگاه کهن ترین آثار تاریخی دوران اسلامی خراسان در تنها محوطه تاریخی دوران غزنویان در خاك کنونی ایران است و در سال 1310 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده ) در توسعه پایدار منطقه پرداخته است. روش تحقیق پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات تحقیق به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که احیاء و ساماندهی آثار و ابنیه محوطه تاریخی سنگ بست حتی در کوتاه مدت نیز در جذب و جلب گردشگر داخلی و خارجی موفق عمل نموده و از پتانسیل بالایی در جهت توسعه پایدار شهرستان با تکیه برتوان گردشگري تاریخی برخوردار است.

محوطه تاریخی سنگ بست،توسعه پایدار،گردشگری،فریمان