تحلیل خطر زمین لرزه ناحیه شبکه انتقال آب تبریز و شیراز با روش های آماری و احتمالی

با پیشرفت سریع دانش بشری در زمینه ی زلزله و به دنبال آن تغییرات روزافزون در آئین نامه های مرتبط، نیاز به تعیین کارآمدترین روش برای ارزیابی سازه های بزرگ و پراهمیت بیش از پیش احساس می شود. از آنجایی که نتایج اغلب این آئین نامه ها برای حالت های کلی ارائه شده و در رابطه با یک منطقه ی خاص تعریف نشده اند، در این مقاله به ارزیابی شرایط لرزه ای ناحیه ی شبکه آبرسانی شهرهای شیراز و تبریز به طور اختصاصی پرداخته شده است. برای دستیابی به چنین هدفی ابتدا، پس از تحقیق و محاسبه روابط کاهیدگی مناسب برای مناطق مورد مطالعه، خطر لرزه ای آن ها براساس روش تحلیل خطر احتمالی برای سه دوره بازگشت 75، 475، و 2475 سال برآورد شده و به دنبال آن مقادیر PGA برروی سنگ بستر مشخص شده است. براساس مقادیر PGA به دست آمده مناطق دربرگیرنده خطوط انتقال آب مربوط به دو شهر شیراز و تبریز به زون های لرزه خیزی متفاوت تقسیم شده اند. در ادامه، طیف پاسخ شتاب طراحی بر اساس روش های آماری محاسبه و بعد از مقایسه آن با طیف مندرج در آئین نامه 2800 ایران، طیف نهایی طراحی برای مولفه های افقی و قائم بیشینه شتاب زمین ارائه شده اند.

Keywords:

پارامترهای جنبش زمین , روابط کاهیدگی , روش احتمالی (PSH) , روش آماری کیمبال , طیف پاسخ شتاب زمین