یک مدل رفتاری برای ماسه های لای دار

وجود لاي غیر خمیري تا یک مقدار آستانه در ماسه ها موجب کاهش مقاومت برشی و افزایش گرایش به تولید فشار آب حفره اي در شرایط زهکشی نشده می گردد. مدل هاي رفتاري موجود در پایه به منظور توصیف رفتار ماسه هاي تمیز ارائه شده اند و شبیه سازي رفتار ماسه هاي لاي دار تنها با کالیبره کردن ویژه مدل به ازاي هر مقدار مشخص لاي امکانپذیر است. در این مقاله نشان داده می شود که با جایگزین سازي نسبت تخلخل میان دانه اي به جاي نسبت تخلخل کلی در مدل هاي رفتاري می توان توصیفی توانمند از حالت و استحکام ساختار باربر خاك را بدست آورد. به این منظور، فرمولبندي یک مدل رفتاري با بکارگیري نسبت تخلخل میان دانه اي اصلاح شده است. نشان داده شده است که مدل رفتاري اصلاح شده می تواند رفتار نمونه هاي ماسه تمیز و نمونه هاي ماسه داراي لاي را تنها با بکارگیري یک مجموعه پارامتر شبیه سازي نماید.

Keywords:

ماسه لای دار , نسبت تخلخل میان دانه ای , پارامتر حالت , نظریه خمیری سطح مرزی , روانگرایی