فهیمه شاه پوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
عباسعلی تسنیمی - استاد مهندسی سازه، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، ایران

جلوگیري از فروریزش سازه ها یکی از مبانی طراحیهاي لرزه ای متداول است. اغلب سازه ها پس از رخداد زلزله دچار تغییرمکان نسبی ماندگار شده و بهره برداري از ساختمان، ناممکن و در مواردي بازسازي، هزینه هاي سنگینی را طلب میکند. در طول دو دهه گذشته، محققین سازه و زلزله، سیستم هاي لرزه ای جدیدي را معرفی کرده اند که به سیستم هاي مرکزگرا معروفند و علاوه بر قابلیت استهلاك انرژي و کاهش خسارت به سازه، تغییرشکلهاي ماندگار کمتري به سازه تحمیل میکنند. افزودن سیستم مرکزگرا به دیوار برشی پیشساخته، حرکت گهواره اي آن را افزایش داده و تغییرمکان نسبی ماندگار را در بالاترین تراز دیوار کاهش میدهد. در این مقاله یک نمونه آزمایشگاهی دیوار برشی بتن مسلح پیش ساخته ترکیبی با تمام جزئیات در نرم افزار اجزاي محدود مدلسازي شده و پس از انجام تحلیل غیرخطی عددي، و حساسیت سنجی مدل عددي به متغیرهاي خسارت-خمیري بتن، پاسخ آن در برابر بارهاي ثقلی و جانبی ناشی از زلزله مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که نحوه مدلسازي در تطبیق با فیزیک نمونه ي آزمایشگاهی به خوبی انجام شده است. در ضمن تأثیر عواملی نظیر تغییر محل اعمال بار ثقلی، مقدار تنش پیش تنیدگی اولیه و خروج از مرکزیت کابلها بر منحنی ظرفیت دیوار برشی ترکیبی، مورد بررسی قرار گرفته است.

بتن پیش تنیده، دیوار برشی ترکیبی، رفتار غیرخطی، درز، مرکزگرایی