مدیریت رواناب های حاصل از بارش در مناطق شهری و غیرشهری

تبدیل رواناب ها به سیلاب م یتواند خسارات جبران ناپذیری به شبكه شریان های شهری و غیرشهری وارد کند ازاین جهت مدیریت جامع حوزه های آبخیز شهری و بهره وری مؤثر منابع آن به خصوص منابع آبی، نیازمند شناخت هیدرولوژی منطقه است. گسترش شهرنشینی سبب افزایش سطوح نفوذناپذیر و درنهایت تولید رواناب بیشتر از سطوح شهری و غیرشهری می شود. این روانا بها در سطوح و معابر شهری حرکت کرده و مواد آلاینده را از سطوح شهری و غیرشهری جمع آوری نموده و به داخل مسیل ها و آبراه هها انتقال م یدهد. درروش های سنتی مدیریت، هدف اصلی مدیریت رواناب شهری جمع آوری و دفع هرچه سریع تر رواناب سطحی از سطح شهرها به کمك روش های زهكشی ب همنظور جلوگیری از سیلابی شدن شهرها طی باران های بزرگ بوده است . به دلیل کمبود منابع آب قابل شرب و آلودگی زیست محیطی آب های زیرزمینی و همچنین افزایش میزان تقاضا از منابع آب به دلیل رشد جمعیت، بسیاری از شهرهای ایران در تأمین آب با دشواری هایی روبرو هستند. بنابراین تدوین راهكاری جامع و کارآمد برای مدیریت رواناب به منظور جلوگیری از بروز پدیده سیل و همچنین افزایش کیفیت آب در بحث مدیریت رواناب شهری و غیرشهری امری ضروری به نظر می رسد. ارائه بهترین روش های مدیریتی (BMP) جهت کنترل رواناب شهری، در استراتژی توسعه ی پایدار، راهكاری کارآمد است که باید به آن توجه اساسی شود. لذا بایستی با انتخاب مناسب ترین روش، میزان رواناب های شهری برآورد و شبیه سازی گردد تا بتوان بهترین مدیریت را در حوزه های آبخیز شهری و غیرشهری اعمال نمود. اجرای بهترین اقدامات مدیریتی (BMP) می تواند موجب به حداقل رسیدن اثرات منفی ناشی از رواناب ها در محیط های شهری گردد. بنابراین لزوم مدیریت و ارائه راهكارهای مناسب مدیریتی متناسب با تأثیری که رواناب بر محیط شهری می گذارد امری ضروری به نظر می رسد. در این مقاله سعی شده ضمن بیان برخی از عوامل تأثیرگذار بر جریان رواناب شهری به شرح بهترین راهكارهای مدیریتی جهت کنترل رواناب که تاکنون اجرا و یا پیشنهادشده پرداخته شود.

Keywords:

رواناب شهری , بهترین رو شهای مدیریتی (BMP) , بارش , استحصال آب , سیلاب