لیلا سرحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش مدیریت منابع آب، دانشگاه بیرجند
مهدی ملازاده - استادیار دانشکده فنی مهندسی، گروه عمران، دانشگاه بیرجند

با توجه به کمبود آب در مناطق خشک همواره بشر در پی یافتن راهی برای تامین نیازهای آبی خود بوده است . جمع آوری آب باران و رواناب های حاصله از آن راهی برای غلبه بر معضل کم آبی می باشد. شهرسازی و تبدیل زمین های بایر به اراضی شهری، امكان نفوذ آب باران را در زمین کاهش داده و باعث ایجاد حجم بیشتری از رواناب می شود، بارندگی در مناطق خشک بیشتر به صورت رگباری و سیل آسا می باشد که باعث گرفتگی معابر و خسارت به منازل و زمین های کشاورزی می شود. استحصال آب باران علاوه بر جلوگیری از خسارات ناشی از سیلاب باعث تامین نیاز آبی کشور ( با توجه به خشک بودن اکثر مناطق ایران) می شود. در این مقاله سعی شده که روش هایی که پیشینیان ما در گذشته برای مهار رواناب از آن بهره بردند به همراه روش های نوینی که با پیشرفت علم، بشر به آن فایق آمده، معرفی گردد و در نهایت پیشنهاداتی برای مقابله با بحران کم آبی کشور مطرح شده است.

روش های سنتی، روش های نوین، استحصال، هوتک، دکار، رواناب