فاطمه مهدیزاده سراج - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران دانشکده معماری و شهرسازی گروه مرمت
سکینه تاج الدینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرمت ابنیه و بافتهای تاریخی

حفاظت پایدار و توسعه پایدار مفاهیمی هستند که در کنار یکدیگر و بصورت مکمل هم عمل می کنند اخیرا در پژوهشها به این نتیجه رسیده اند که حفاظت پایدار پیش زمینه ای برای رسیدن به توسعه پایدار می باشد اما متاسفانه در بسیاری از طرحهای توسعه شهری امروزی پیوستگی با اصول پایداری شهری گذشته رعایت نمی شود و توسعه پایدار برای طرحهای شهری امروز و اینده در نظر گرفته می شود در نظام برنامه ریزی شهری در ایران چه در طرحهای حفاظت منطقه ای پایدار و چه در طرحهای حفاظت شهری پایدار ابعاد کیفی محیط شهری کمتر مورد توجه قرارگرفته شده است با توجه به این مسئله نفوذ مباحث کیفی در طرحهای حفاظت شهری پایدار لازم و ضروری است تاثیر این مباحث کیفی از سطح کلان تا خرد پررنگ تر می شود این توجه در سطح منطقه ای بیشتر خواهد بود و با ورود به سطح بافتهای تاریخی با ارزش شهری نسبت بالاتری را به خود اختصاص داده است. دراین مقاله عوامل موثر در ناپایداری بافتهای تاریخی شهری با ارزش بررسی شده و با حفاظت شهری پایدار راهکارهایی در جهت توسعه درون شهری و احیا بافتهای با ارزش شهری ارائه می شود.

حفاظت شهری پایدار، توسعه درون شهری پایدار، احیا بافتهای تاریخی، کیفیتهای با ارزش