ارزیابی تجربی کارآیی روش های کاهش تبخیر (مطالعه موردی: سد علویان)

تبخیر یكی از دلایل عمده هدررفت آب و فشار به منابع آبی محسوب می گردد که برآورد آن تحت شرایط مختلف در کنار ارائه راهكارهای عملی به منظور کاهش مقدار آن حائز اهمیت است. در پژوهش حاضر، مقادیر تبخیر و راهكارهای کاهش آن در سد علویان شهرستان مراغه (در قسمت شرق دریاچه ارومیه) مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، میزان متوسط سالانه تبخیر از مخزن سد علویان، معادل 11 / 2 میلیون مترمكعب حاصل گردید. همچنین کارآیی روش های کاهش تبخیر به طور متوسط بین 30 تا 90 درصد برآورد شد. نتایج نشان داد با استفاده از روش های فیزیكی (جنس پلی اتیلن)، سالانه بین 37 / 1 تا 90 / 1 میلیون مترمكعب، با استفاده از روش های شیمیایی (پلی استایرن محلول با الكل های چرب) بین 27 / 1 تا 48 / 1 میلیون مترمكعب و با کاربرد پوشش های شناور (جنس پلی استایرن)، سالانه به میزان 63 / 0 تا 16 / 1 میلیون مترمكعب از میزان تبخیر سد علویان کاهش داد و از آب استحصال شده برای استفاده در سایر بخش ها از جمله کشاورزی استفاده نمود. نتایج حاصل از تحلیل های اقتصادی نیز نشان داده است که کاهش تبخیر و حفاظت آب با روش های یاد شده در مقایسه با تولید آب از روش شیرین کردن آب شور مناسب تر است. بنابراین به طور کلی، استفاده از روش های کاهش تبخیر به منظور مقابله با بحران آبی قابل توجیه است و به عنوان یكی از راهكارهای اساسی استحصال آب با هدف کاهش فشار بر منابع آبی مورد استفاده است.

Keywords:

استحصال آب , پلی اتیلن , پلی استایرن , تبخیر , سد علویان