تحلیل و اژه سازی زبان فارسی بر اساس نظریه صرف ساخت بنیاد: شواهدی از کلمات مرکب
عنوان مقاله: تحلیل و اژه سازی زبان فارسی بر اساس نظریه صرف ساخت بنیاد: شواهدی از کلمات مرکب
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-12-36_008
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-12-36_008
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی صفری - دکترای تخصصی زبان شناسی، استادیار گروه مترجمی زبان انگلیسی، هیات علمی دانشگاه حضرت معصومه (س) قم
لیلا نیک نسب - کارشناس ارشد مترجمی زبان انگلیسی، مربی دانشگاه حضرت معصومه (س) قم
خلاصه مقاله:
علی صفری - دکترای تخصصی زبان شناسی، استادیار گروه مترجمی زبان انگلیسی، هیات علمی دانشگاه حضرت معصومه (س) قم
لیلا نیک نسب - کارشناس ارشد مترجمی زبان انگلیسی، مربی دانشگاه حضرت معصومه (س) قم
مقاله حاضر بر آن است تا دلایل و شواهدی، در پیوند با تحلیلِ فرآیندهای واژهسازی در زبان فارسی بر پایة صرفِ ساختبنیاد (Booij, 2010b) ارائه دهد. در ابتدا، مفاهیمِ ساخت، واژگانِ سلسلهمراتبی و الگوی واژهسازی معرفی خواهند شد. بر اساس این رویکرد، به جای قواعد واژهسازی از الگوهای واژهسازی استفاده میشود. سپس، نشان داده میشود که ویژگیهای کلی برخی واژههای مرکب- از جمله واژههای مرکب برونمرکز، شاهدی برای تحلیل این گونه واژهها، به عنوان ساخت و الگوهای واژهسازی هستند. شاهد بعدی، مربوط به زایایی درونهگیریشده و رخداد همزمان دو یا بیشتر از دو الگوی واژهسازی است. در هر دو مورد زایایی یک فرایند واژهسازی وابسته به درونهگیری آن در یک فرایند دیگر است. در این موارد، واژهها با بهرهگیری از تلفیق الگوهای واژهسازی تولید میشوند. یافتهها نشان میدهد رویکرد ساختبنیاد در تحلیل فرایندهای واژهسازی زبان فارسی کارآمد بودهاست. این شواهد، میتواند از تحلیل فرایندهای واژهسازی در زبان فارسی بر پایة صرف ساخت بنیاد پشتیبانی کند.
کلمات کلیدی: ساخت, صرفِ ساخت بنیاد, الگوی واژهسازی, واژگان سلسلهمراتبی, زبان فارسی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1132825/