بررسی نقش واسطه ایی ساختار سرمایه بر رابطه بین پیشینه حسابداری مدیرعامل با عملکرد شرکت

امروزه در محیط رقابتی کسب و کار، شرکت هایی موفق تراند که بتوانند ارزش بهتر و کامل تری برای مشتریان خود خلق کنند. در این راستا ازجمله عواملی که می تواند برای این شرکت ها، به عنوان انگیزه و مزیت رقابتی محسوب شده و باعث بهبود عملکرد آنها شود، استفاده از روش های راهبردی و رقابتی می باشد. وجود مدیران ارشد اجرایی لایق، با سواد و کارآزموده، نقش مهمی در فراهم نمودن عملکرد بهینه شرکت ایفا می کند. از سویی دیگر، ساختار سرمایه به عنوان یکی از مهم ترین مشخصه های شرکت است که تغییرات آن عملکرد و ارزش شرکت را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف این مقاله بررسی تأثیر پیشینه حسابداری مدیرعامل بر عملکرد شرکت با تاکید برنقش میانجی ساختار سرمایه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. بدین منظور در این مقاله داده های مربوط به 135 شرکت، برای دوره زمانی 1392 تا 1397 ، با استفاده از مدل رگرسیون چند متغیره داده های تلفیقی (پنل دیتا) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل رگرسیون چندگانه مبتنی بر داده های ترکیبی استفاده شده است. یافته ها ی حاصل از برآورد مدل های پژوهش نشان می دهد که متغیر دانش و تخصص مالی مدیرعامل و تعامل نسبت بدهی و دانش مدیرعامل فاقد رابطه معناداری با عملکرد شرکت (نسبت بازده کیوتوبین) اند. متغیر نسبت بدهی دارای رابطه ی منفی و معناداری با عملکرد شرکت (نسبت کیوتوبین)است.

Keywords:

مدیر ارشد اجرایی (مدیر عامل) , دانش مالی مدیرعامل , دوره ی تصدی مدیرعامل , عملکرد شرکت , ساختار سرمایه