ملیکا جعفرپیشه - کارشناس ارشد، دانشگاه مازندران، مدیریت جهانگردی گرایش برنامه ریزی و توسعه

به دنبال روی کار آمدن سیستم اقتصادی سرمایه داری از اواخر قرن 15 میلادی در اورپا و بعد در سایر کشورها، بحران هایزیست محیطی و اجتماعی بسیاری به وجود آمدند. چراکه در این سیستم کسب و کارهای خصوصی اجازه دارند بدون درنظرگرفتن آسیب به طبیعت به کسب نامحدود سود بپردازند. آنها طبیعت را کالای رایگانی می بینند که می توانند با استثمار آنسود شخصی کسب کنند. در واکنش به این بحران های ایجاد شده توسط سیستم اقتصادی سرمایه داری، مفهوم توسعه ی پایدارشکل گرفت. بدین معنا که جامعه ها باید به گونه ای توسعه یابند که علاوه بر اینکه نیازهای امروز را برطرف کند، توانایی نسل هایآینده را در برآورده کردن نیازهایشان به خطر نیاندازند و این کسب و کارهای خصوصی که بدون در نظر گرفتن آسیب به محیطزیست به کسب سود میپردازند در تضاد با توسعه ی پایدار می باشند. در واکنش به این کسب و کارها، تعاونی ها شکل گرفتندکه به تولید کالا و خدمات برای عموم با توجه به قوانین و مقررات (بدون انگیزه کسب سود و آسیب به محیط زیست) بپردازند.بدین صورت نقش حایز اهمیتی را برای رسیدن به توسعه ی پایدار در جوامع بازی می کنند. از آنجا که امروزه پایداری تقریبااز دغدغه های اصلی تمام صنایع از جمله گردشگری محسوب می شود. لذا این مقاله قصد دارد نقش تعاونی های گردشگری برایرسیدن به توسعه ی پایدار مشخص کند.

سرمایه داری، توسعه ی پایدار، تعاونی و توسعه ی پایدار، تعاونی گردشگری