بررسی عامل متغیر موثر در جوشکاری ضربانی مغناطیسی ورق های آلومینیم-مس

ایجاد اتصال بین فلزات غیر همجنس آلومینیم و مس از چالش های مهم علمی و صنعتی است. جوشکاری ضربانی مغناطیسی، ازجمله روشهای جوشکاری حالت جامد، با سرعت بالای برخورد ناشی از نیروی الکترومغناطیسی منجر به اتصال مکانیکی ومتالورژیکی می شود. در این تحقیق، به منظور بررسی جوشکاری ضربانی مغناطیسی فلزات غیر همجنس آلومینیم-مس از القاگرنوع H دو طرفه استفاده شد. آزمایش ها در ولتاژهای تخلیه ی 14 ، 15 ، 16 و 18 کیلوولت، ظرفیت بانک خازن 60 ، 120 و 180میکروفاراد و فاصله های قبل از برخورد 3 / 0 و 7 / 0 و 1 الی 6 میلی متر انجام شد. سطوح برخورد و فصل مشترک اتصال پس ازجوشکاری ضربانی مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین عامل متغیر موثر جوشکاری ضربانی مغناطیسی عرض مناطقمتاثر از برخورد، تغییر شکل پلاستیک و منطقه ی برخورد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی درشت ساختار سطوح برخوردنشان داد که متغیر فاصلهی قبل از برخورد عامل تعیین کننده در جوشکاری ضربانی مغناطیسی است. نتایج حاصل از بررسیفصل مشترک اتصال با میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد، در ولتاژ تخلیه ی ثابت 16 کیلوولت با افزایش فاصله ی قبل ازبرخورد از 3 / 0 به 7 / 0 میلی متر، مورفولوژی فصل مشترک از حالت صاف و هموار به موجی تبدیل میشود که ناشی از افزایشسرعت و شدت برخورد است.

Keywords:

جوشکاری ضربانی مغناطیسی , آلومینیم , مس , سطح برخورد , فصل مشترک