منیره تقوایی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی
مصطفی صدیقی زاده - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی
نسیم نایب پاشایی - دستیار پژوهشی دانشگاه علم و صنعت ایران
علیرضا شیخی فینی - استادیار پژوهشگاه نیرو

یکی از مشکلات عمده مقره های سرامیکی تخلیه الکتریکی ایجاد شده بر روی این مقره ها علی الخصوص در محیط هایی باآلودگی محیطی زیاد است. استفاده از پوشش های سیلیکونی و نانو پوشش های بهبود یافته بر پایه ی پلیمر به علت ایجادخاصیت آبگریزی و در عین حال بهبود خواص الکتریکی عایق، به عنوان راهکاری برای حل این معضل پیشنهاد می شود. در اینمقاله با استفاده از نتایج آزمایش های عملی، تاثیر استفاده از پوشش پلیمری و دو نوع نانوپوشش بهبود یافته، برروی ولتاژ تخلیهالکتریکی به عنوان شاخص بهبود استقامت الکتریکی و در نتیجه قابلیت اطمینان مقره های پوشش داده شده و بدون پوششمورد نظر درحضور درجات مختلف آلودگی مصنوعی مورد بررسی قرار داده شد. همچنین تست آبگریزی پوشش های مورد نظربه عنوان یکی دیگر از معیارهای بهبود عملکردی عایق بررسی شده است. نتایج نشان داد که مقره دارای نانوپوشش کامپوزیتیسیلیکون رابری RTV بیشترین و مقره بدون پوشش کمترین ولتاژ تخلیه الکتریکی رانشان می دهد. بر مبنای نتایج، احتمالرخداد تخلیه الکتریکی در مقره حاوی نانوپوشش سیلیکون رابری به ویژه در محیطه ای با آلودگی زیاد کاهش یافته و این امرقابلیت اطمینان بالاتری را در سطح شبکه قدرت ایجاد می کند.

ولتاژ تخلیه الکتریکی جزئی، پوشش RTV، نانوپوشش پلیمری، آبگریزی، قابلیت اطمینان، آلودگی