ارتباط دوسویه درونگرایی و محرمیت در شهرسازی

موضوع درون گرایی به عوان یکی از شاخص ترین ویژگی هاي منتسب به اسلام می باشد.اگر بخواهیم یک ویژگی مشترك بین تمام رویکردهایی که در مطالعات معماري اسلامی وجود دارد ذکر کنیم درون گرایی مسلما اولین گزینه هاست. جوامع اسلامی داراي احساس عمیق پوشیدگی و خلوت شخصی هستند که در معماري سنتی آنان بازتاب می یابد، به نحوي که خانه ها، چهره اي اندرونی و باطنی دارند، حجب و پوشیدگی خانه مسلمان , تقسیم بندي مشخص حیطه هاي اندرونی و بیرونی در شهرهاي اسلامی یکی از جذاب ترین ویژگی شهرهاي اسلامی است. درونگرایی یکی از شاخص هاي معماري شهر اسلامی و حیاط یکی از عناصر تشکیل دهنده درونگرایی است بطوری که بافت شهرهاي اسلامی مجموعه اي از خانه هاي شهري را تشکیل می دهند که اطراف حیاط بنا شده اند امروزه با حذف حیاط از معماري خانه هاي مسکونی و ایجاد ارتباط مستقیم و بدون وقفه بین فضاي درون با برون در طرح هاي جدید آپارتمانی و نادیده گرفتن مراتب عبور از فضاهاي گوناگون، نقش وکارکرد حیاط که ضمن تقلیل خستگی ها و نگرانی هاي روزانه، تلطیف روحیه و روان را بلافاصله در بدو ورود به آن موجب می شد، از بین رفته است علاوه بر آنکه انسان را بی توجه به طبیعت و پیرامون خود کرد حرمت خانه را نیز دستخوش ناامنی روانی ، عدم آسایش و آرامش و مشکلات ناشی از بیرون خانه کرد. گسترش شهر و شهرنشینی در نتیجه انقلاب صنعتی و تحولات ناشی از آن و به دنبال آن فرایند شهر نشینی مدرن الگوي متفاوتی را از نظر مسکن و خانه سازي در پیش روي انسان معاصر قرار داده است

Keywords:

درونگرایی , سلسله مراتب , محرمیت , شهر اسلامی , معماری اسلامی