پروین قلی کیانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی توسعه منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی

آمایش مناطق مرزي نوعی برنامه ریزي است که توسعه را با امنیت و دفاع، از نیازها ي مناطق مرز ي، در چارچوب شرایطی که مناطق مرزي دارند، به یکدیگر پیوند می دهد و راهکارهایی براي توسعه مناطق مرزي معرفی می کند که در آن، امنیت و توسعه لازم و ملزوم یکدیگر می شود همچنین توسعه و امنیت در مناطق مرزي لازم و ملزوم یکدیگر است. همچنین، شدت عدم تعادلمنطقه اي میان مناطق مرزي و مناطق داخلی در ایران بر توسعه ملی تأثیرگذار است. به عبارت دیگر، اگر چه توسعه نیافتگی در مناطق مرزي که منجر به ناامنی می شود، اثرات خود را بر توسعه نیافتگی و ناامنی در کل کشور می گذارد. هدف از این تحقیق سطح بندي استان هاي مرزي کشور با رویکرد امنیتی و آمایشی است . روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی_تحلیل است و با استفاده از مدل topsis سطح بندي انجام شده است. که 26 شاخص در حوزه هاي مختلف اقتصادي اجتماعی، فرهنگی و زیرساختی و کالبدي بهره گرفته شده است بر اساس نتایج تحقیق استان هاي ایلام، بوشهر و خوزستان به ترتیب رتبه اول تا سوم توسعه یافتگی را به خود اختصاص داده اند است همچنین استان ها اردبیل ، کرمانشاه ، کردستان داراي کمترین سطح برخورداري هستند

سطح بندی، توسعه یافتگی، استان های مرزی، رویکرد آمایشی-امنیتی، مدل topsis