پروین قلی کیانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی توسعه منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی

طی دو دهه اخیر، همراه با شتاب روند جهانی شدن، مسائل و نابرابري هاي منطقه اي در درون و بین کشورها پیچیده تر و در مواردي، شدید تر شده است. جهت پی بردن به میزان توسعه یک منطقه، لازم است آنرا با سایر مناطق، مورد سنجش و مقایسه قرارداد تا معلوم گردد در پروسه تحول و توسعه، این منطقه نگاهی به جلو دارد و یا در مکان نسبی خود ایستاست. بر همین اساس هدف از انجام این تحقیق سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان هاي استان تهران با استفاده از مدل تصمیم گیري پند معیاره topsis است. نوع تحقیق کاربردي و از نظر ماهیت نیز «توصیفی - تحلیلی» است. روش جمع آوري داده هاي اولیه به صورت اسنادي و با استفاده از داده هاي سرشماري نفوس و مسکن سال 1395 و سال 1390 است. از 28 شاخص در حوزه هاي اقتصادي- اجتماعی، کالبدي-فضایی، زیرساختی جهت سطح بندي استفاده شده است. بر اساس تحلیل نتایج شهرستان فیروزکوه داراي رتبه یک، تهران رتبه دوم و شهرستان دماوند داراي رتبه سوم است همچنین شهرستان هاي پاکدشت، ورامین و ري نیز دراي کمترین سطح برخورداري هستند.

سطح بندی، توسعه یافتگی، شهرستان های استان تهران، مدل topsis