بهروز باجغلی - دانشگاه تهران

انسان ها از دیرباز براي حفظ بقا و کسب امنیت نیاز داشتند نسبت به محیط پیرامون خود آگاهی و شناخت پیدا کنند. به این منظور همواره موقعیت خود را با یک مبدا مختصات ذهنی یا عینی میسنجیدند. عناصر و نشانه هاي آشنا در محیط، کافی بوده است تا انسان موقعیت خودش را در پیرامون بیابد. این نشانه ها مثل کوه، درخت یا رودخانه گاهی طبیعی بودند و گاهی به وسیله خود انسان ها ساخته می شدند. نشانه ها بنابر قدمت، مقیاس، و موقعیتشان همچون نخ تسبیحی اهالی شهر را به یکدیگر متصل می کرده و حاوي قصه ها و روایت هاي گوناگونی بودند که در طول زمان رفته رفته به هویت خود و پیرامونشان بدل می شده است. محله جوباره اصفهان یکی از محیط هاییست که به واسطه نشانه هاي شهریش در گذشته و تا حدي امروز خوانا بوده است. در این پژوهش هدف بررسی چگونگی خوانایی محله جوباره به واسطه نشانه هایش است. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده است که در بستري از مطالعات کتابخانه اي و میدانی شکل گرفته است. از دستاوردهاي این پژوهش می توان به دسته بندي و نگاهی جدید به عناصر خوانا کننده و نشانه هاي محله جوباره اشاره کرد.

خوانایی ، نشانه شهری، جوباره اصفهان ، هویت