ناصر محسنی نیا - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
عاطفه امیری فر - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

اسطوره ها پس از پیدایش در میان بشر اولیه و در واقع، آغاز دورۀ تکرار و تجلی شان، جایگاه خود را به شکلی ویژه در قالب نمادها، رمزها و استعاره ها در هنر و ادبیات یافتند. آنچه مایۀ ماندگاری بسیاری از شاهکارهای ادبی است، تکرار و تجلی نمودها، مفاهیم و در واقع داستان هایی است که شاید بتوان ریشۀ آن ها را در قدیمی ترین روزگاران یافت و اسطوره ها، همین مفاهیم و داستان های تکرار شده به اشکال گوناگون هستند. شاهنامۀ فردوسی، از جمله متون حماسی و اسطوره ای برجسته در جهان است که سرشار از نمادهای اسطوره ای است که مرتبط ساختن آن ها با شخصیت ها و رویدادهای داستان های شاهنامه به راحتی مشهود و قابل بررسی است؛ به ویژه در داستان رستم و اسفندیار که در این مجال به آن می پردازیم و بازتاب و ارتباط اسطوره ای برخی عناصر و مفاهیم را با روایت فردوسی و شخصیت سازی او از نگاهی تازه بررسی می کنیم. آنچه در این داستان، نمود اسطوره ای بیشتری دارد، مجموعه ای از رنگ ها و اعداد هستند که از نظر اسطوره شناسی، با عناصر دیگر داستان ارتباط دارند. این موارد که انتخاب آن ها گاهی آگاهانه به نظر می رسد، با هماهنگی ویژه ای که با شخصیت ها و هویتشان و رویدادهای داستان دارند، در مسیر تبیین و تکمیل ساختار داستان حرکت می کنند.

اسطوره، جاودانگی، نمودهای اسطوره ای اعداد، نمودهای اسطوره ای رنگ ها