رویا سیفی - کارشناسی ارشد زبان های باستانی دانشگاه بوعلی سینا
بهمن رحیمی - کارشناس ارشد روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی کشور

اسطوره، داستان یا سرگذشتی است که متضمن روایت یک آفرینش است. شخصیت های آن موجوداتی مافوق طبیعی هستند. میترا، اسطوره ای هندی و ایرانی است. که جنبه های اسطوره ای آن در اوستا و وداها آمده است. این خدا مفهوم هایی همانند: «معاهده، توافق، میثاق، اتحاد و وعده» را شامل می شود و دو ریشۀ هند و اروپایی mei√* به معنی «مبادله کردن» و ریشۀ mē√* به معنی «اندازه گرفتن» برای واژه میترا پیشنهاد شده است. در اوستا، سرود مهر یشت به این ایزد اختصاص دارد. در این یشت مفهوم « اتحاد» برای میترا مناسب تر از مفهوم «پیمان» به نظر می رسد. میترا، ویژگی های مشترک زیادی در متون اوستایی و ودایی دارد: بارزترین ویژگی میترا در اوستا، مهر دارای فراخ چراگاه است. در وداها، میترا در ایزد آتش اگنی متجلی می شود. تفاوت بین میترای ودایی و میترای اوستایی در این است که میترای ودایی فاقد ویژگی های رزمی است. در وداها ویژگی های رزمی به ایندرای جنگجو تعلق دارد.

اسطوره، میترا، اوستا، وداها