حسین آقا حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات مقاومت دانشگاه شهید باهنر کرمان
مجاهد غلامی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان

آنچه می انگاشتید نبود؛ سبک هندی آن‌قدرها توانایی‌هایی تاکنون به چشم نیامده داشت که بتواند پس از دوره ای هویت خدشه‌دار شده ی خود را باز بسازد و با همان موضوع نازک خیالی ها و مضمون پردازی های انکار شده، از شاعران دلبری کند و در کنار رمانتیسیسم و سمبولبسم اروپایی در شعر نیما و پیروان وی رسوخ کند و به ویژه چشم‌هایی را که پس از انقلاب، به واسطه دردها و دغدغه‌های برخاسته از یک ایدئولوژی نوظهور، کمتر به افق های غرب می نگریست، به شگفتی آفرینی‌های رنگارنگ خود خیره ‌کند و در این میان سهم بیدل دهلوی و صائب تبریزی از همه بیش‌تر بود. قیصر امین پور،نام آشنای ادبیات معاصر ایران نیز با همه ی وابستگی‌ها و دلبستگی ها به سنت‌های ادبی و رسم و راه های شعر نیمایی، از تأثیرپذیری از شگرد‌های شاعرانه ی سبک هندی برکنار نماند و شعر خویش را از نظر برخی جلوه‌های جمال شناختی باز آمده در این سبک، به سبک هندی ماننده کرد. «جلوه های جمال شناختی سبک هندی در شعر قیص امین پور» تفصیل این اجمال است.

هنجارهای زیبایی شناختی، سبک هندی، شعر معاصر، قیصر امین پور