الگوی ساختاری پیش‌بینی رضایت زناشویی بر اساس سبک‌های دلبستگی و جهت گیری زندگی در زنان متاهل: با نقش واسطه‌ای هیجان خواهی

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحی مدل ساختاری پیش بینی رضایت زناشویی براساس سبک‌های دلبستگی و جهت گیری زندگی با نقش واسطه‌ای هیجان خواهی در زنان متاهل بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 1854 زن متأهل مراجعه ‌کننده به خانه‌های سلامت شمال تهران در سال 1397 بود. با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی محله‌های ازگل، اراج، نیاوران و باغ فردوس انتخاب و از این محله‌ها بر اساس نرم ‌افزار سمپل پاور 350 زن انتخاب شدند. سپس پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1989)، دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (1990)، جهت‌گیری زندگی شیرر و کارور (1985) و هیجان‌خواهی زاکرمن (1978) تکمیل و داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مسیر مستقیم برازش مدل از سبک دلبستگی ایمن (62/0=‌β‌‌)، اضطرابی (65/0-=‌β‌‌)، اجتنابی (43/0-=‌β‌‌)، و جهت‌گیری زندگی خوشبینانه (46/0=‌β‌‌) و بدبینانه (57/0-=‌β‌‌) و هیجان‌خواهی (59/0=‌β‌) بر رضایت زناشویی شدت اثر مطلوبی دارد. همچنین الگوی ساختاری می‌تواند رضایت زناشویی را بر اساس سبک دلبستگی ایمن (53/0=‌β‌‌)، اضطرابی (65/0-=‌β‌‌)، اجتنابی (43/0-=‌β‌‌)، و جهت‌گیری زندگی خوشبینانه (42/0=‌β‌‌) و بدبینانه (45/0-=‌β‌‌) با میانجی‌گری هیجان‌خواهی پیش‌بینی کرده و از برازش مطلوبی برخوردار است. نتیجه‌گیری: برآیند پژوهش نشان داده است که طراحی مدل ساختاری مناسب برای پیش بینی رضایت زناشویی براساس سبک‌های دلبستگی و جهت گیری زندگی با نقش واسطه‌ای هیجان خواهی با مدل نظری مطابقت داشته و از برازش مطلوبی برخوردار است؛ لذا برای انسجام و خَلق رابطه زناشویی مطلوب، می‌توان با شناخت هیجان‌های هریک از زوج‌ها، نوع سبک دلبستگی و تقابل عناصر درون روانی آن‌ها، روابط زوج‌ها را بهبود بخشید.

Keywords:

جهت‌گیری زندگی , رضایت زناشویی , سبک دلبستگی , هیجان خواهی