تشنج ناشی از تب در کودکان: مروری بر تاثیر و ارتباط عنصر روی (زینک)

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,004

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CPPBD01_044

تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1399

Abstract:

هدف: تشنج ناشی از تب شایع‌ترین اختلال نورولوژیک و یکی از شایع‌ترین علل بستری کودکان بین ۶ ماه تا ۶ سال می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر عنصر روی در تشنج ناشی از تب در کودکان می‌باشد.روش بررسی: این مطالعه مروری سیستماتیک با جستجوی کلیدواژه‌های کودکان، روی، تشنج، تب و معادل انگلیسی آن‌ها در مقالات منتشرشده در پایگاه‌های معتبر علمی شامل web of science, pubmed Scopus ScinceDirect, SID, Iran Medex در فاصله سال‌های ‌۱۳۸۰-۱۳۹۷(۲۰۱۹-۲۰۰۰) انجام شد. ۲۱ مقاله با طرح مقطعی، مورد- شاهدی و کارآزمایی بالینی بر روی کودکان و مرتبط باهدف وارد مطالعه شدند و مقالات بر اساس معیار جداد بررسی و مطالعاتی که نمره ۳ یا بیشتر گرفتند انتخاب شدند.یافته‌ها: بررسی مطالعات نشان داد که سطح روی در سرم و مایع مغزی-نخاعی کودکانی که به تشنج ناشی از تب دچار می‌شوند به‌طور معناداری کمتر از موارد تب بدون تشنج بود و با عود تشنج‌ها در ارتباط بود. بررسی ها نشان داد میزان روی در مایع مغزی-نخاعی موارد تشنج ناشی از تب ساده نسبت به نوع کمپلکس تب کمتر بود. سطح روی سرم بین کودکان سالم و کودکان تب‌دار بدون تشنج تفاوت آماری معنادار نداشت. همچنین میزان روی با سن، جنس، مدت و درجه تب در افراد تشنج با تب و تب بدون تشنج اختلاف معناداری نداشت. در مداخلات صورت گرفته با مصرف شربت سولفات روی در کودکان از میزان عود تشنج کاسته نشد که آن را به مصرف مقدار کم زینک نسبت دادند اما در مطالعه‌ای با مصرف ۲mg/kg/day شربت زینک سولفات به مدت یک سال از عود تشنج‌ها کاسته شد.نتیجه‌گیری: انجام مطالعات بیشتر در نمونه‌های بزرگ‌تر و مکمل مناسب این عنصر می‌تواند در زمینه پیشگیری و کنترل تشنج همراه تب راهگشا باشد.

Authors

مجید دژبخت

کارشناسی ارشد، پرستاری مراقبتهای ویژه، دانشکده پیراپزشکی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران

فاطمه بصیری

کارشناسی ارشد، آموزش بهداشت، مرکز آموزشی درمانی امیرالمومنین (ع) گراش، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران.