مرجان دهقانی - کارشناس ارشد معماری مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی تهران شرق
مریم حق پناه - کارشناس ارشد معماری

مسکن و ساختمان یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور بوده و طیف گسترده ای از سایر صنایع را برای فعالیت های خویش به همراه دارد اصلاح الگوی ساخت و ساز بهره برداری و بازیافت مصالح در پایان عمر ساختمان از دغدغه های مهم کشور ها برای توسعه پایدار می باشد در گذشته تاریخی ایران نیز الگوهای بهینه مسکن از جمله در مصرف انرژی و سازگاری با محیط وجود داشته که پشتوانه فرهنگی و اجتماعی خ وبی محسوب می شوند توجه و تامل در استفاده از مصالحی که کمترین اثرات منفی زیست محیطی را در مجموع دوره تولید مصالح ساخت به کارگیری درساختمان بهره برداری، نگهداری و همچنین دوره پس از اتمام بهره برداریرا داشته باشد امری ضروری است و همچنین طراحی مناسب ساختمان عایق کاری ها پوشش و چتر ساختمان بصورتی که در مجموع عمر آن کمترین تلفات انرژی را داشته باشد از اهداف این مقاله می باشد بهبود الگوی ساختمان و تلفیق با دیدگاههای زیست محیطی منجر به ارتقای کیفیت مصالح مصرفی روشهای ساخت، روشهای بهره برداری و بازیافت می شود که علاوه بر کاهش اثرات منفی بر محیط زیست زمینه های نوینی برای نواوری و اشتغال در بخش ساختمان فراهم می اورد.

الگوی بهینه مسکن، انرژی، توسعه پایدار