شهرام منت علی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران
مهدی خانجانی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی تهران

در پژوهش حاضر تاثير ميزان صراحت يا جامعيت قوانين بر ميزان رعايت نظافت در سالن غذاخوري توسط دانشجويان ( به عنوان رفتاري مرتبط با تصميم گيري اخلاقي) در چند برهه مختلف زماني مورد بررسي قرار گرفت. با طرح ريزي قوانيني كه يا در آن بر نوع خاصي از رفتار تاكيد مي شد (قوانين صريح) و يا اين كه دامنه ي گسترده اي از رفتارها را پوشش مي داد ( قوانين جامع) به بررسي تاثير اين قوانين بر رفتار افراد پرداخته شد در اين مطالعه از طرح 2 (قانون اختصاصي: حضور/ عدم حضور)2x (قانون عمومي: حضور/ عدم حضور) استفاده شد، و دو نوع رفتار اخلاقي مورد بررسي قرار گرفت، يكي آشكارا هدف قانون اختصاصي بود و يكي ديگر كه دقيقاً هدف قانون اختصاصي نبود ولي به طور كلي پيامدش در راستاي هدف قانون جامع(در ابن مطالعه: رعايت نظافت به طور كلي) بود، در نهايت مشخص شد كه قوانين صريح منجر به تصميمات اخلاقي (رفتار رعايت نظافت در سالن غذاخوري) بيشتري در مقايسه با قوانين جامع مي شوند. البته اين بدان معنا نيست كه قوانين جامع تاثيري بر رفتار وتصميمات اخلاقي ندارند. در اين مطالعه سعي بر اين بوده است كه تا حد امكان در مورد مفاهيم عملي و كاربردي تاثير قوانين مختلف بر رفتارها و تصميمات افراد بحث و نتيجه گيري شود.

قوانین، استانداردها، صراحت، جامعیت، تصمیم گیری اخلاقی