سیدیاسین طالب زاده - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، گروه شهرسازی، مشهد، ایران

یک دهکده شهری با تجمعی از بلوک های کوچک و با شکل کاربری های مختلط شناسایی می شود که تنوعی از انواعمسکن و همچنین زیرساخت ها و عملکردها، تضمین از اختلاط اجتماعی و تعاملات مستحکم میان ساکنین را نوید می دهد.اصل اختلاط کاربری به ساکنان اجازۀ دسترسی به طیف متنوعی از عملکردها و سازمان ها در محیطی با مقیاس کوچکرا می دهد (Grant, 2006). به طور جزئی، دهکده شهری در اطراف یک "هسته" ساخته می شود که شامل زمین هایی باتراکم زیاد (خانه های جمعی، دفاتر و ادارات و ...) ساختمان های نمادین برای اجتماع محلی (مدرسه، ساختمان هایاجتماعی، مراکز عبادت و ...) است. در اطراف این هسته کاربری های پیرامونی نظیر مسکونی، خدماتی، تجاری و ... با دورشدن از هسته کم شدت تر می شوند تا یک تغییر تدریجی بین این ناحیه و حومه ها (فضاهای سبز، پارک، باغ های عمومیو خصوصی) پدید آید. کانسپت دهکده شهری همچنین به مفاهیم ساخت مکان برای اجتماع اشاره دارد. در حقیقت، تنوععملکردی و تلفیق شکل های کاربری زمین به عنوان یکی از اصول دهکده شهری، ناهمگونی اجتماعی را امکان پذیرمی کند و به زندگی در اطراف مکان کار و تفریح می انجامد. ایده دهکده شهری مطمئناً با توجه به جابه جایی شهر در محیطخود جالب توجه است. در حقیقت موفقیت یک دهکده شهری بستگی به سیاست ایجاد اشتغال در درون آن دارد. دهکدهشهری فعالیت های بسیار متفاوت اقتصادی را متحد می کند تا ساکنان مجبور به سفر به نقاط دور از مکان کار و زندگینشوند. برنامه های اقتصادی و ابزارهای سرمایه گذاری برای تشویق به توسعه اشتغال محلی درون دهکده شهری وجوددارد. لازم به ذکر است که هدف، مقیاس، مکان و مکانیزم به کارگیری ایده دهکده شهری در همه جا یکسان نبوده است.هدف در اینجا کاهش وابستگی به اتومبیل، تشویق دوچرخه سواری، پیاده روی و استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی وایجاد خوداتکایی و خودکفایی است تا به این طریق حس محله ای و تعلق و تعامل در بین ساکنین تقویت شود.

دهکده شهری ، توسعه شهری پایدار، سکونتگاه پایدار، سکونتگاه های روستایی