سجاد باجلوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته سازه های آبی دانشگاه بوعلی سینا، همدان
سعید گوهری - استادیار گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدان
مجید حیدری - استادیار گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا، همدان

آبشكن ها سازه هاي ديواره عرضي هستند كه در رودخانه ساخته شده و با دور كردن جريان از ديواره ها و متمركز كردن آن در وسط به حفاظت سواحل كمك مي كنند. از جمله پارامترهاي مهم در طراحي آبشكن ها شكل دماغه آبشكن مي باشد. آبشستگي روي شكل دماغه آبشكن به مرور زمان باعث تخريب آبشكن مي شود بنابراين بايد شكلي از دماغه آبشكن را قرار دهيم كه ميزان آبشستگي آن در مقايسه با ديگر شكل ها كمتر باشد و آبشكن ديرتر تخريب شود. در اين تحقيق با بكار گيري مدل آزمايشگاهي به بررسي آبشستگي پيرامون سه شكل آبشكن مستقيم L شكل و چوگاني پرداخته مي شود. نتايج آزمايشات نشان داد كه عمق آبشستگي، طول و ارتفاع پشته رسوبي در پيرامون آبشكن هاي چوگاني كمتر از آبشكن هاي L شكل و مستقيم مي باشد. همچنين ميانگين مساحت و حجم آبشستگي به ترتيب در آبشكن هاي چوگاني 49/5 و 55/6 درصد كمتر از آبشكن هاي L شكل و در آبشكن هاي L شکل 25 و 40/2 درصد كمتر از آبشكن هاي مستقيم مي باشد

آبشکن مستقیم، آبشکن L شکل، آبشکن چوگانی، آبشستگی، توپوگرافی بستر، مدل آزمایشگاهی