سمیره همتی - عضوهیات علمی دانشگاه پیام نور

شاعران و نویسندگان در هر عصر و دورهاي از متقدمین تا متأخرین هریک به نوعی مضامین گوناگون اجتماعی را در نوشته و سروده هاي خود لحاظ نموده اند. از مهمترین این شاعران میتوان نیما یوشیج وپروین اعتصامی را نام برد که بیشتر با اشعار اجتماعی شناخته می شوند. پژوهش حاضر به بررسی فقیر و غنی در اشعار پروین اعتصامی و نیما یوشیج پرداخته است. نیما یوشیج به خوبی توانست وصف حقیقتی که جامعه و خصوصا قشر ضعیف و فقیر جامعه با آنها درگیر بودند و هم نامردمی ها، بی عدالتی ها، سکوت و خفقان استبداد و.... را در شعرش فریاد بکشد. پروین اعتصامی نیز با اینکه خود از طبقه نسبتا مرفه جامعه عصر خود بود اما به خوبی شرایط اجتماعی و شکاف و تضاد طبقاتی و درد و رنج مردم فقیر جامعه را درک کرده و در اشعارش آن ها را به تصویر کشید. شعر پروین جامعه اي را به تصویر می کشد که از یک طرف شاه و قاضی و مأمورین حکومتی و اشراف ثروتمند و بی درد قرار دارند و در طرف دیگر مردم و رعیت. غنی استثمارگر و ظالم است و به مردم فقیر ظلم روا می دارد و به قتل و غارت آنها می پردازد. فقراي جامعه نیز اغلب از ظلمی که بر آنها روا می شوند یا ناآگاه هستند یا اینکه بی تفاوت بوده و فقط به گذران زندگی خود تحت هر شرایط می اندیشند.

فقیر، غنی، نیما یوشیج، پروین اعتصامی، شعر فارسی