بررسی میزان همبستگی بین عمق و شوری آب زیرزمینی با شوری و مقدار آب خاک در مزارع گندم جنوب خوزستان

تبخیر و تعرق عامل کاهش رطوبت و ایجاد مکش منفی در سطح خاک است. برقراریجریان مویینگی آب از سطح ایستابی به سطح خاک در اثر این عامل است. چنانچه آبزیرزمینی شور باشد، املاح محلول، به همراه آب صعود یافته به سطح منتقل و شور شدن خاکسطحی را باعث م یگردند. هدف این تحقیق بررسی میزان همبستگی بین عمق و شوری آبزیرزمینی، و تغییرات مقدار آب و شوری در سطح خاک بود. برای این منظور، تحقیق حاضردر چهار منطقه با سطح ایستابی ک معمق و لیکن خصوصیات شیمیایی و فیزیکی متفاوت درجنوب، مرکز و جنوب غربی استان خوزستان اجرا گردید. نتایج نشان داد که بین شوری آبزیرزمینی و شوری خاک یک همبستگی مثبت و قوی وجود داشت (R(2)=0/08). زیرا تجمعنمک در سطح خاک در فاصله بین نوبت های آبیاری، علیرغم آبشویی حاصل از آبیاری وبارندگی، سبب شورشدن خاک شده است. لیکن میزان همبستگی بین عمق آب زیرزمینی باشوری و رطوبت خاک، منفی و ضعیف بود ((R(2 به ترتیب 18 / 0 و 20 / 0). لذا می توان نتیجهگرفت در جنوب خوزستان، شورشدن خاک بیشتر تابع شوری آب زیرزمینی است تا عمق آن.در فصول کشت نیز، تغییرات رطوبت خاک بیشتر تابع آبیاری و بارندگی است.

Keywords:

آب , اراضی خوزستان , املاح محلول , سطح ایستابی